Afgelopen vrijdag 6 december stond er een belangrijke wedstrijdavond gepland voor SV Bredevoort 35+. Door uitstekend presteren in de voorgaande weken stond 35+ op één in de competitie. Dit betekende dat Bredevoort alles in eigen hand zou hebben om het kampioenschap binnen te slepen.
In de week voorafgaand aan de wedstrijdavond liepen de zenuwen hoog op. De druk was voelbaar, het mythische kampioenschap dat de meesten al zo lang wilden maar net zo lang niet hadden bereikt. Waar de een deze spanning omzette in focus richting de vrijdag kwamen aan de andere kant smoesjes om niet mee te kunnen doen binnen rollen. Sommigen hielden het simpel en zeiden geblesseerd te zijn, anderen kwamen met meer vergezochte redenen om niet mee te kunnen doen. Bezoek van een oude man uit Spanje, werk op de vrijdagavond en een opvallend groot aantal besloot zelfs het land te verlaten om maar niet mee te hoeven doen.
Dit alles zorgde voor een nog spannendere aanloop naar de wedstrijdavond. Kregen we überhaupt genoeg volk op de been om te kunnen spelen? Er werden twee sporen uitgezet in beleid. Aan de ene kant werd er met man en macht gezocht om extra mensen te vinden. Aan de andere kant ging iedereen een regendans uitvoeren voor het slapen gaan.
Beide vormen van beleid leverden succes op. Ruim een dag van tevoren werd duidelijk dat er echt voldoende volk was om mee te doen. Een aantal uur later werd echter ook duidelijk dat de regendansen voor zo veel regen had gezorgd dat de velden in Miste niet bespeelbaar waren.
Zo werd Bredevoort 35+, zonder te spelen, kampioen in een seizoen waarin er maar twee van de vier avonden werd gevoetbald. Desondanks wel een zeer terecht kampioenschap volgens onze eigen gekleurde mening.